COF-01 Urządzenie do pomiaru współczynnika tarcia

III. Metody testowe

(1) Zasady testowania współczynnika tarcia

Badanie współczynnika tarcia obejmuje pomiar sił tarcia między dwiema powierzchniami. Zazwyczaj dzieli się je na tarcie statyczne (siła wymagana do zainicjowania ruchu) i tarcie kinetyczne (siła wymagana do utrzymania ruchu). Prawidłowe przygotowanie i kondycjonowanie próbki są niezbędne do zapewnienia dokładnych i powtarzalnych wyników.

(2) Przygotowanie i kondycjonowanie próbek

• Wielkość próbki: Standardowy rozmiar wynosi zazwyczaj 63,5 mm x 63,5 mm (standard), ale może się różnić w zależności od konkretnych wymagań testowych.
• Kondycjonowanie: Próbki należy przechowywać w temperaturze 23°C i wilgotności względnej 50% przez co najmniej 48 godzin przed badaniem.

(3) Procedura testowa

1. Kalibrowanie: Upewnij się, że sprzęt jest skalibrowany zgodnie z instrukcjami producenta.
2. Umieszczenie próbki: Zamocuj próbkę na saniach testowych, a materiał odpowiadający próbce na stanowisku testowym.
3. Testowanie: Rozpocznij test, przesuwając sanki ze stałą prędkością. Zapisz siły tarcia statycznego i kinetycznego.
4. Analiza danych: Przeanalizuj wyniki przy użyciu dostarczonego oprogramowania, aby określić wartości współczynnika tarcia.

IV. Normy dla testów współczynnika tarcia

(1) ASTM D1894

ASTM D1894 jest powszechnie uznawanym standardem pomiaru współczynnika tarcia folii i arkuszy z tworzyw sztucznych. Zapewnia spójną metodologię, aby zapewnić porównywalność wyników w różnych laboratoriach i branżach.

Szczegółowa metoda testowa zgodna z normą ASTM D1894:

• Przygotowanie próbki: Próbki są cięte na paski i kondycjonowane zgodnie ze specyfikacją.
• Konfiguracja testu: Folię umieszcza się na płaszczyźnie poziomej, a sanki pokryte tym samym lub innym materiałem przesuwa się po płaszczyźnie ze stałą prędkością.
• Pomiary: Rejestruje się siły niezbędne do zainicjowania i utrzymania ruchu w celu określenia statycznego i kinetycznego współczynnika siły.

Wymagania i specyfikacje:

• Kalibracja sprzętu: Regularna kalibracja jest niezbędna do uzyskania dokładności.
• Prędkość testu: Zwykle ustawione na 150 mm/min.
• Warunki środowiskowe: Badania należy przeprowadzać w kontrolowanych warunkach temperatury i wilgotności.

(2) Norma ISO 8295

Norma ISO 8295 jest międzynarodową normą służącą do określania współczynnika tarcia folii i arkuszy z tworzyw sztucznych. Zapewnia ona jednolite procedury testowe i spójność wyników w skali globalnej.

Szczegółowa metoda testowa zgodna z normą ISO 8295:

• Przygotowanie próbki: Podobnie jak w przypadku normy ASTM D1894, próbki są przygotowywane i kondycjonowane.
• Konfiguracja testu: Próbkę umieszcza się na płaskiej powierzchni, a następnie przeciąga po niej sanki o określonej masie ze stałą prędkością.
• Pomiary: W celu obliczenia współczynnika tarcia mierzy się siły tarcia statycznego i kinetycznego.

Wymagania i specyfikacje:

• Prędkość testu: Ustawić pomiędzy 100 a 300 mm/min, typowo 100 mm/min.
• Waga sanek: Określone zgodnie z normą.
• Warunki środowiskowe: Testy należy przeprowadzać w kontrolowanych warunkach, aby zapewnić powtarzalność.

W. Zastosowania i przypadki użycia w przemyśle

Materiały opakowaniowe

W branży opakowaniowej badanie współczynnika tarcia ma kluczowe znaczenie, ponieważ pozwala mieć pewność, że materiały nie przywierają do siebie nadmiernie ani nie rozchodzą się zbyt łatwo, co mogłoby mieć wpływ na integralność i użyteczność opakowań.

Medycyna i Farmacja

W przypadku wyrobów medycznych i opakowań farmaceutycznych kontrola współczynnika tarcia jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa, funkcjonalności i zgodności z normami regulacyjnymi.

Tekstylia i kleje

W tekstyliach współczynnik tarcia wpływa na dotyk i wydajność tkaniny. W przypadku klejów określa siłę wiązania i łatwość aplikacji.

VI. Najczęściej zadawane pytania